(III) Mungu Pekee Ndiye Mwenye haki ya Kuabudiwa

Uislamu unatilia mkazo zaidi juu ya imani katika Mungu inavyotafsiri kuwa maisha ya haki, utiifu na maadili mema badala ya kuthibitisha uwepo Wake kupitia mafunzo ya kidini. Kwa hivyo, kauli mbiu ya Kiislamu ni kuwa ujumbe wa msingi uliohubiriwa na manabii ulikuwa ni kujisalimisha kwenye mapenzi ya Mungu na ibada Yake na sio sana uthibitisho wa uwepo wa Mungu:

"Na hatukumtuma kabla yako Mtume yeyote ila tulimfunulia ya kwamba hapana mungu isipo kuwa Mimi. Basi niabuduni Mimi tu. " (Kurani 21:25)

Mungu ana haki ya kipekee ya kuabudiwa kwa ndani na nje, kwa moyo na viungo vya mtu. Sio tu kwamba hakuna mwingine anayeweza kuabudiwa mbali na Yeye, ila hakuna mtu mwingine anayeweza kuabudiwa pamoja Naye. Hana washirika au washirika katika ibada. Ibada, kwa maana yake kamili na katika nyanja zake zote, ni kwa ajili Yake tu.

" Na Mungu wenu ni Mungu mmoja tu, hapana mungu ila Yeye. Mwingi wa rehema, Mwenye kurehemu." (Kurani 2:163)

Haki ya Mungu ya kuabudiwa haiwezi kusisitizwa zaidi. Ina maana umuhimu wa ushuhuda wa imani ya Uislamu: La ilah illa Allah. Mtu anakuwa Mwislamu kwa kushuhudia haki ya kimungu ya kuabudiwa. Ni kiini cha imani ya Kiislamu kwa Mungu, hata Uislamu wote. Ulikuwa ujumbe mkuu wa manabii na wajumbe wote waliotumwa na Mungu - ujumbe wa Ibraham, Iskhaka, Ismail, Musa, manabii wa Kiyahudi, Yesu, na Muhammad, rehema na baraka za Mungu ziwe juu yake. Kwa mfano, Musa alitangaza:

"Sikilizeni, Waislaeli; Mola Mungu wetu ni Mola mmoja." (Kumbukumbu la Torati 6:4)

Yesu alirudia ujumbe huo huo miaka 1500 baadaye aliposema:

"Amri ya kwanza ni hii," Sikilizeni, Waisraeli; Mola Mungu wetu ni Mola mmoja. "(Marko 12:29)

Na kumkumbusha shetani:

"Ondoka kwangu, Shetani! Kwa maana imeandikwa: Mwabudu Bwana Mungu wako, na umtumikie yeye tu." (Mathayo 4:10)

Mwisho, wito wa Muhammad miaka 600 baada ya Yesu kusikika tena kwenye milima ya Makka:

" Na Mungu wenu ni Mungu mmoja tu, hapana mungu ila Yeye…" (Kurani 2:163)

Wote walitangaza kwa uwazi:

"…Muabuduni Mwenyezi Mungu! Nyinyi hamna Mungu ila Yeye..." (Kurani 7:59, 7:65, 7:73, 7:85; 11:50, 11:61, 11:84; 23:23)

Kuabudu ni nini?

Kuabudu katika Uislamu inajumuisha kila tendo, imani, tamko, au hisia za moyo ambazo Mungu anazikubali na kuzipenda; kila kitu kinachomleta mtu karibu na Muumba wake. Inajumuisha ibada ya 'nje' kama sala za kila siku, kufunga, sadaka, na hija na vile vile ibada ya 'ndani' kama imani katika vifungu sita vya imani, kumcha mungu, ibada, upendo, shukrani, na utegemezi. Mungu anastahili kuabudiwa na mwili, roho, na moyo, na ibada hii inakuwa haijakamilika ila ikiwa imefanywa kulingana na vitu vinne muhimu: hofu ya heshima ya Mungu, upendo wa kimungu na kuabudu, matumaini katika thawabu ya kimungu, na unyenyekevu mkubwa.

Mojawapo ya matendo makuu ya ibada ni sala, kumwomba Mungu kwa msaada. Uislamu unabainisha kuwa sala inapaswa kuelekezwa kwa Mungu tu. Anahesabiwa kuwa mthibiti kamili wa hatma ya kila mtu na anaweza kutoa mahitaji yake na kuondoa shida. Mungu, katika Uisilamu, ana haki ya sala kuelekezwa kwake Pekee:

"Na wala usiwaombe wasio kuwa Mwenyezi Mungu ambao hawakufai kitu wala hawakudhuru. Ukifanya hivyo basi utakuwa miongoni mwa walio dhulumu." (Kurani 10:106)

Kumpa mtu mwingine yeyote - manabii, malaika, Yesu, Mariamu, sanamu, au asili- sehemu ya ibada, ambayo kimsingi inatokana na Mungu tu, kama sala, inaitwa Shirki na ni dhambi kubwa zaidi katika Uislamu. Shirki ni dhambi pekee isiyosameheka ikiwa haikutubiwa, na inakataa kusudi halisi la uumbaji.

(IV) Mungu Anajulikana Kwa Majina na Sifa Zake Nzuri Zaidi

Mungu anajulikana katika Uisilamu kwa Majina na Sifa Zake nzuri kadri zinavyoonekana katika maandiko ya Kiisilamu yaliyofunuliwa bila uharibifu au kukataliwa kwa maana za wazi za, mawazo, au mafikirio ya kibinadamu.

"Na Mwenyezi Mungu ana majina mazuri kabisa, basi muombeni kwa hayo…" (Kurani 7:180)

Kwa hivyo, haifai kutumia Sababu ya kwanza, Mwandishi, Kitu, Kiburi halisi, Kamilifu, Wazo safi, Dhana ya Kimantiki, Isiyojulikana, Hajiitambui, Kiburi, Wazo, au Mtu Mkubwa kuwa kama Majina ya kimungu. Yanakosa uzuri na hivyo sivyo Mungu amejielezea mwenyewe. Badala yake, Majina ya Mungu yanaonyesha uzuri wake mzuri na ukamilifu. Mungu hasahau, haalali, wala hachoki. Yeye si dhalimu, na hana mtoto wa kiume, mama, baba, kaka, mshirika, au msaidizi. Hakuzaliwa, na hazai. Hana haja ya yeyote kwani Yeye ni mkamilifu. Hawi mwanadamu "kuelewa" mateso yetu. Mungu ndiye Mweza Yote (Al-Qawee), Yule Asiyefananishwa (Al-'Ahad), Mpokeaji wa Toba (At-Tawwaab), Mwenye Huruma (Ar-Raheem), Aliye Hai (Al-Hayy), Mwenye-Kudumisha (Al-Qayyum), Mwenye kujua yote (Al-'Aleem), Mwenye Kusikia wote (As-Samee'), Mwenye Kuona Yote (al-Baseer), Msamehevu (al-'Afuw), Mwenye Kusaidia (al-Naseer), Mwenye Kuponya Wagonjwa (al-Shaafee).

Majina mawili yanayoulizwa mara kwa mara ni "Mwenye Huruma" na "Mwenye Rehema." Zote isipokuwa moja tu ya sura za maandiko ya Waislamu zinaanza na kifungu, "Kwa Jina la Mungu, Mwingi wa Rehema, Mwenye kuneemesha neema kubwa." Maneno haya hutumiwa sana, mtu anaweza kusema, kwa Waislamu kikawaida majina haya yanayotumika zaidi ya Baba, Mwana, na Roho Mtakatifu katika dua za Kikristo. Waislamu huanza kwa Jina la Mungu na kujikumbusha juu ya Huruma na Rehema ya Mungu kila wakati wanapokula, kunywa, kuandika barua, au kufanya jambo lolote lenye umuhimu.

Msamaha ni sehemu muhimu ya uhusiano wa kibinadamu na Mungu. Wanadamu hutambuliwa kuwa dhaifu na wepesi wa kutenda dhambi, lakini Mungu kwa huruma yake yuko tayari kusamehe. Mtume Muhammad alisema:

"Huruma ya Mungu inazidi Hasira yake" (Saheeh Al-Bukhari)

Pamoja na majina ya kimungu "Mwenye Huruma" na "Mwingi wa Rehema," majina "Msamehevu" (Al-Ghafur), "Mwenye Kusamehe" (Al-Ghaf-faar), "Mpokeaji wa Toba" (At- Tawwaab) na "Wa kutoa Msamaha" (Al-'Afuw) ni miongoni mwa maombi yanayotumika sana katika sala ya Waislamu.