Ph.D (Sheria) Harvard. Mwanasayansi ya Kijamii na Mwanadiplomasia wa Ujerumani. Aliukubali Uislamu mwaka 1980.

Dk. Hofmann, ambaye aliukubali Uislamu mwaka 1980, alizaliwa akiwa Mkatoliki nchini Ujerumani mwaka wa 1931. Alihitimu Chuo Kikuu cha Muungano huko New York na kumaliza masomo yake ya sheria katika Chuo Kikuu cha Munich ambako alipata udaktari wa sheria mwaka 1957.

Akawa msaidizi wa utafiti wa mageuzi ya utaratibu wa kiraia wa shirikisho, na mnamo 1960 alipokea LL.M. shahada kutoka Shule ya Sheria ya Harvard. Alikuwa Mkurugenzi wa Habari wa NATO mjini Brussels kuanzia mwaka wa 1983 hadi 1987. Aliteuliwa kuwa balozi wa Ujerumani nchini Algeria mwaka 1987 na kisha Moroko mwaka 1990 ambako alihudumu kwa miaka minne. Alifanya umrah (Hija Ndogo) mwaka 1982 na Hajj (Hija) mwaka 1992.

Uzoefu mahususi uliompeleka Dk. Hofmann kwenye Uislamu. Wa kwanza kati ya hizi ulianza mnamo 1961 alipowekwa Algeria kama Attaché katika Ubalozi wa Ujerumani na akajikuta katikati ya vita vya umwagaji damu vya msituni kati ya wanajeshi wa Ufaransa na Algerian National Front ambao walikuwa wakipigania uhuru wa Algeria kwa miaka minane. . Huko alishuhudia ukatili na mauaji ambayo wakazi wa Algeria waliupata. Kila siku, karibu watu dazeni waliuawa - "shabaha ya karibu, mtindo wa mauwaji" - kwa sababu tu ya kuwa Mwarabu au kwa ajili ya kuongelea uhuru. "Nilishuhudia subira na ustahimilivu wa watu wa Algeria katika uso wa mateso makali, nidhamu yao kubwa wakati wa Ramadhani, imani yao ya ushindi, pamoja na ubinadamu wao katika hali mbaya." Alihisi ni dini yao iliyowafanya hivyo, na kwa hiyo, akaanza kusoma kitabu chao cha kidini - Quran. "Sijawahi kuacha kuisoma, hadi leo hii."

Sanaa ya Uislamu ilikuwa uzoefu wa pili kwa Dk. Hofmann katika safari yake kuelekea Uislamu. Tangu utotoni, amekuwa akipenda sanaa na urembo na mchezo wa ballet. Haya yote yalifunikwa pale alipopata kujua sanaa ya Kiislamu, jambo ambalo lilimvutia sana. Akirejea sanaa ya Uislamu, anasema: “Siri yake inaonekana iko katika uwepo wa karibu na wa ulimwengu wote wa Uislamu kama dini katika maonyesho yake yote ya kisanii, karigrafia, mapambo ya kiarabu ya kujaza nafasi, michoro ya zulia, misikiti na usanifu wa nyumba. pamoja na mipango miji. Ninafikiria juu ya mwangaza wa misikiti ambayo inakataza mafumbo yoyote, ya roho ya kidemokrasia katika mpangilio wao wa usanifu.

“Pia ninafikiria ubora wa mtazamo wa majumba ya Kiislamu, matarajio yao ya pepo katika bustani zilizojaa vivuli, chemchemi na mito; Muundo tata, wa utendaji kazi wa kijamii kwa vituo vya zamani vya miji ya Kiislamu (Madinah), ambavyo vinakuza roho za jamii na uwazi wa soko, kupunguza joto na upepo, na hakikisho la kuunganisha msikiti na kituo cha ustawi wa karibu na masikini, shule na hosteli, soko na nyumba za kuishi. Uzoefu wangu ni Uislam wenye furaha katika sehemu nyingi ... ni athari inayoonekana ambayo inaendana na Uislamu, mfumo wa maisha ya Kiislamu, na utunzaji wa anga katika Uislamu hubaki kwenye moyo na akili."

Labda zaidi ya haya yote, kilicholeta matokeo makubwa katika jitihada yake ya kupata ukweli, ni ujuzi wake kamili wa historia na mafundisho ya Kikristo. Alitambua kwamba kulikuwa na utofauti mkubwa kati ya yale ambayo Mkristo mwaminifu anaamini na yale ambayo profesa wa historia anafundisha katika chuo kikuu. Alitatizika na mafundisho ya Kanisa yaliyoanzishwa na Mtakatifu Paulo kwa kurejea kwa Yesu wa kihistoria. "Yeye, ambaye hajawahi kukutana na Yesu, kwa Ukristo wake uliokithiri alibadilisha mtazamo wa awali na sahihi wa ukristo wa Kiyahudi juu ya Yesu!"

Aliona vigumu kukubali kwamba wanadamu wameelemewa na "dhambi ya asili" na kwamba mtoto wa Mungu alipaswa kuteswa na kuuawa msalabani ili kuokoa viumbe vyake mwenyewe. “Nilianza kuona jinsi lilivyojambo la kuogopesha, na hata kufuru kuwazia kwamba Mungu angeweza kupungukiwa katika uumbaji wake; kwamba hangeweza kufanya lolote kuhusu janga linalodaiwa kuwa lilisababishwa na Adamu na Hawa bila mwana, kutolewa kafara kwa njia hiyo ya umwagaji damu; ili Mungu apate mateso kwa ajili ya wanadamu, viumbe vyake.”

Alirudi kwenye swali la msingi sana la uwepo wa Mungu. Baada ya kuchanganua kazi za wanafalsafa, kama vile Wittgenstein, Pascal, Swinburn, na Kant, alipata usadikisho wa kiakili wa kuwako kwa Mungu. Swali la kimantiki lililofuata alilokabiliana nalo ni jinsi gani Mungu huwasiliana na wanadamu ili waweze kuongozwa. Hili lilimfanya akubali hitaji la mafunuo. Lakini kipi kina ukweli - maandiko ya Kiyahudi-Kikristo au Kiislamu?

Alipata jibu la swali hili katika uzoefu wake wa tatu alipokutana na aya ifuatayo ya Quran: Aya ilifungua macho yake na kutoa jibu la tatizo lake. Kwa uwazi na bila utata , ilikataa mawazo la mzigo wa "dhambi ya asili" na matarajio ya "maombezi" na watakatifu. “Muislamu anaishi katika ulimwengu usio na makasisi na usio na uongozi wa kidini; anapoomba haombi kupitia kwa Yesu, Mariamu, au watakatifu wengine, bali kwa Mungu moja kwa moja - kama muumini aliyewekwa huru kabisa - na hii ni dini isiyo na mafumbo." Kulingana na Hofmann, “Muislamu ndiye muumini aliyeachwa huru.”