Ang mapalad na Kasamahan ni Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala), isinalaysay ni Salman al-Farisi[1] ang kanyang paglalakbay sa Islam tulad ng ganito:

“Ako ay isang Persyano mula sa mga tao ng Isfahaan[2] mula sa isang bayan na tinatawag na Jayi. Ang tatay ko ang pinuno ng bayan. Sa kanya, ako ang pinakamamahal na nilalang ng Diyos. Ang pag-ibig niya sa akin ay umabot sa puntong pinagkakatiwalaan niya ako na pangasiwaan ang apoy[3] na sinindihan niya. Hindi niya hahayaang mamatay ito.

Ang aking ama ay nagmamay-ari ng isang malaki at mayabong lupa. Isang araw, habang abala sa kanyang konstruksyon, sinabi niya sa akin na pumunta sa kanyang lupain upang tuparin ang ilang mga gawain na nais niya. Sa aking daan papunta sa kanyang lupain, nakita ko ang isang Kristiyanong simbahan. Narinig ko ang boses ng mga taong nagdarasal sa loob. Hindi ko alam kung paano namumuhay ang mga tao sa labas, dahil kinukulong ako ng aking ama sa kanyang bahay! Kaya't nang makita ko ang mga taong iyon [sa simbahan] at narinig ko ang kanilang mga tinig, pumasok ako sa loob upang tingnan ang kanilang ginagawa.”

Nang makita ko sila, nagustuhan ko ang kanilang mga dalangin at naging interesado sa kanilang relihiyon. Sinabi ko [sa aking sarili], "Pangako sa Diyos, ang relihiyon na ito ay mas mainam kaysa sa aming relihiyon."Pangako sa Diyos, hindi ko sila iniwan hanggang sa paglubog ng araw.Hindi ako bumalik sa Lupain ng aking ama.

Tinanong ko [i.e., ang mga tao sa simbahan]. “Saan nagmula ang relihiyon na ito?”

“Sinabi nila, ‘Sa Al-Shaam.’[4]

Bumalik ako sa aking ama na nag-aalala at nagpadala [ng isang tao]. Pagdating ko, sinabi niya, 'O anak! Saan ka nanggaling? Hindi ba't pinagkatiwalaan kita ng atas?”

Sabi ko, “Ama, may natagpuan akong mga tao na nagdarasal sa kanilang simbahan at nagustuhan ko ang kanilang relihiyon. Sa ngalan ng Diyos ay nanatili ako kasama nila hanggang sa paglubog ng araw.”

Sinabi ng aking ama, “Aking anak! Walang kabutihan sa relihiyon na iyon; ang relihiyon mo at ng iyong mga ninuno 'ay mas mainam.’ ”

“Hindi, sa ngalan ng Diyos, ito ay mas mainam kaysa sa ating relihiyon.”

Binantaan niya ako, iginapos ako sa aking mga paa at ikinulong ako sa kanyang tahanan. Nagpadala ako ng mensahe sa mga Kristiyano na humihiling sa kanila na ipaalam sa akin ang pagdating ng anumang karawan na Kristiyanong pangkalakalan na magmumula sa Al-Shaam.Dumating ang isang karawan sa pangangalakal at ipinagbigay-alam nila sa akin, kaya sinabi ko sa [mga Kristiyano] na ipaalam sa akin sa sandaling matapos na ng mga tao ng karawan ang kanilang negosyo at magtakdang bumalik sa kanilang bansa. Sinabihan nga [nila] ako nang matapos ng mga tao ng Al-Shaam ang kanilang negosyo at malapit na silang umalis patungo sa kanilang bansa, kaya't pinakawalan ko ang aking mga paa mula sa mga tanikala at sumama [sa karawan] hanggang sa makarating kami sa Al -Shaam.

Pagdating ko nagtanong ako, “Sino ang pinakamahusay sa mga tao ng relihiyon na ito [inyo]?”

Sinabi nila, "Ang obispo. [Siya ay nasa simbahan.”

Pumunta ako sa kanya at sinabi, “Gusto ko ang relihiyong ito, at nais kong makasama at paglilingkuran ka sa iyong simbahan, upang matuto ako mula sa iyo at manalangin kasama mo.”

Sinabi niya, “Maaari kang pumasok at manatili kasama ko,” kaya sumama ako sa kanya.

Pagkaraan ng ilang panahon, may natuklasan si Salman na isang bagay sa obispo. Siya ay isang masamang tao na nag-utos at nag-udyok sa kanyang mga tao na magbayad ng kawanggawa, upang itago lamang ito para sa kanyang sarili. Hindi niya ito ibinigay sa mga mahihirap. Nakaipon siya ng pitong garapon ng ginto at pilak! Nagpatuloy si Salman:

Kinamuhian ko siya dahil sa kanyang mga ginagawa.

Namatay siya [ang obispo]. Nagtipon ang mga Kristiyano upang ilibing siya. Ipinagbigay-alam ko sa kanila na siya ay isang masamang tao na nag-utos at nag-udyok sa mga tao na bigyan siya ng kanilang kawanggawa lamang upang itago ito para sa kanyang sarili, at hindi niya binigyan ng alinman ang mga mahihirap. Sinabi nila, "Paano mo ito nalaman?"

Sumagot ako, "Maipapakita ko sa inyo ang kanyang kayamanan."

Sinabi nila, "Ipakita mo sa amin!"

Ipinakita ko sa kanila ang lugar [kung saan pinanatili niya ito] at nakuha muli nila itong pitong garapon nang pinagsama-samang ginto at pilak. Nang makita nila ito ay sinabi nila, "Sa ngalan ng Diyos ay hindi namin siya ililibing." Kaya ipinako nila siya at binato.[5]

Pinalitan nila ang kanilang obispo. Wala akong nakitang tao [mula sa kanila] na nanalangin ng mas mahusay kaysa sa kanya [ang bagong obispo]; o ni isang tao na malayo sa mundong ito at mas pinahahalagahan ang Kabilang Buhay, o ni isang tao na higit na nakatuon sa pagtatrabaho sa araw at gabi. Mas minahal ko siya kaysa sa sinumang minahal ko dati.

Nanatili ako sa kanyang tabi ng ilang oras bago siya namatay. Nang lumapit ang kanyang kamatayan sinabi ko sa kanya, “O [si kuwan], nanatili ako kasama mo at minahal kita ng higit sa anumang minahal ko dati. Ngayon ang Itinakda ng Diyos [i.e., kamatayan] ay dumating, kaya't sino ang inirerekumenda mo para sa akin [na panatilihin], at ano ang iuutos mo sa akin?”

Sinabi ng obispo “Sa ngalan ng Diyos! Ang mga tao ay nasa pagkaligaw; pinalitan nila at binago [ang relihiyon] na ipinarating sa kanila. Hindi ko alam ang sinuman na nananatili pa rin sa relihiyon na nasa akin maliban sa isang tao sa al-Musil,[6] kaya samahan mo siya [at binigay niya sa akin ang kanyang pangalan].”

Nang mamatay ang lalaki, lumipat si Salman sa al-Musil at kinatagpo ang taong inirerekomenda sa kanya…

Sinabi ko sa kanya, “[Si ganito si ganyan na tao] sa oras ng kanyang pagkamatay ay inirerekomenda sa akin na sumali sa iyo. Sinabi niya sa akin na ikaw ay nasa parehong [relihiyon] tulad niya.” Nanatili ako kasama niya at natagpuan siyang pinakamahusay na tao na humahawak sa bagay na [relihiyon] ng kanyang kasama.

Di nagtagal namatay siya. Nang dumating ang kamatayan sa kanya, hiniling ni Salman sa kanya [tulad ng ginawa niya sa nakalipas sa kanyang unang kasama] na magrekomenda ng ibang tao na nasa parehong relihiyon.

Sabi ng lalaki, “Sa ngalan ng Diyos! Wala akong kilala kahit sino sa parehong bagay [relihiyon] sa atin maliban sa isang tao sa Naseebeen[7] at ang kanyang pangalan ay [ganito at ganyan), kaya't sumama at sumali ka sa kanya.”

Pagkamatay niya, naglakbay ako patungo sa tao sa Naseebeen.” Natagpuan ni Salman ang lalaki at nanatili siya nang matagal. Ang parehong mga insidente ay nangyari. Dumating ang Kamatayan at bago siya namatay, lumapit si Salman sa lalaki at humingi ng payo tungkol sa kung kanino at saan pupunta. Inirerekomenda ng lalaki na sumama si Salman sa ibang lalaki sa Amuria[8] na nasa parehong relihiyon.

Lumipat si Salman sa Amuria matapos mamatay ang kanyang kasama. Natagpuan niya ang kanyang bagong sanggunian at sumali sa kanyang relihiyon. Si Salman ay [sa oras na iyon] nagtrabaho at, “kumita ng ilang mga baka at isang tupa.”

Ang kamatayan ay dumating sa taong taga-Amuria. Inulit ni Salman ang kanyang mga kahilingan, ngunit [sa oras na ito] ang sagot ay naiiba.

Sabi ng lalaki, “O anak! Hindi ko alam ang sinumang nasa parehong [relihiyon] katulad natin. Gayunpaman, ang isang Propeta ay lilitaw sa iyong kapanahunan, at ang Propeta na ito ay nasa parehong relihiyon ni Abraham.”

Inilarawan ng lalaki ang Propeta na ito, na sinasabi, “Ipapadala siya kasama ang parehong relihiyon ni Abraham. Darating siya mula sa lupain ng Arabya at lilipat sa isang lugar na matatagpuan sa pagitan ng dalawang lupain na puno ng mga itim na bato [na parang sinunog ng apoy]. May mga palma na mga pananim sa gitna ng dalawang lupain na ito. Maaari siyang makilala sa ilang mga palatandaan. Siya ay tatanggap at kakain mula sa [pagkain] na ibinigay bilang isang regalo, ngunit hindi kakain mula sa kawanggawa. Ang tatak ng Pagka-propeta ay nasa pagitan ng kanyang mga balikat. Kung maaari kang lumipat sa lupaing iyon, gawin mo.”

Namatay ang lalaki, at si Salman ay nanatili sa Amuria. Isang araw, “Ang ilang mga mangangalakal mula sa tribo ng Kalb[1] ay dinaanan ako,”Sinabi ni Salman, “Sinabi ko sa kanila, 'Dalhin ninyo ako sa Arabia at ibibigay ko sa inyo ang aking mga baka at ang nag-iisang tupa na mayroon ako.’” Sabi nila, “Oo.” Ibinigay sa kanila ni Salman ang inaalok niya, at sinama nila siya.Nang makarating sila sa Waadi al-Quraa [malapit sa Medinah], ipinagbili nila siya bilang alipin sa isang Hudyo.Nanatili si Salman kasama ang Hudyo, at nakita niya ang mga puno ng Palma [na inilarawan ng dati niyang kasama].

“Umasa ako na ito ang parehong lugar na inilarawan ng aking kasama.”

Isang araw, isang lalaki na pinsang buo ng amo ni Salman mula sa tribo ng mga Hudyo ang Bani Quraidha sa Medinah ay bumisita. Binili niya si Salman mula sa kanyang amo na Hudyo.

“Sinama niya ako sa Madina. Pangako sa Diyos! Nang makita ko ito, alam kong ito ang lugar na inilarawan ng aking kasama.

Pagkatapos ay ipinadala ng Diyos[2] ang Kanyang Sugo [i.e., Muhammad, sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala]. Nanatili siya sa Mecca hanggang sa kaya niya.[3] Wala akong narinig tungkol sa kanya dahil abala ako sa gawaing alipin, at pagkatapos ay lumipat siya sa Madinah.

[Isang araw,] Nasa isang puno ako ng palma sa tuktok ng isa sa mga kumpol ng mga dates at gumagawa ng ilang trabaho para sa aking amo. Isa sa kanyang mga pinsang buo ay dumating at tumayo sa harap niya [nakaupo ang kanyang amo] at sinabi, “Pighati sa Bani Qeelah [mga tao ng tribong Qeelah], nagtipon sila sa Qibaa”[4]sa paligid ng isang tao na dumating ngayong araw mula sa Mecca at sinasabing isang Propeta!”

Nanginig ako ng sobrang lakas nang marinig ko siya na natatakot ako na mahulog ako sa aking amo. Bumaba ako at sinabing, 'Ano ang sinasabi mo!? Ano ang sinasabi mo!?’

Nagalit ang aking amo at sinuntok ako ng malakas at sinabi, “Ano ang pakialam mo sa bagay na ito? Pumunta ka doon at intindihin mo ang iyong trabaho.”

Sabi ko, “Wala! Gusto ko lang siguraduhin kung ano ang sinasabi niya.”

Noong gabing iyon, pinuntahan ko ang Sugo ng Diyos habang nasa Qibaa siya. Kinuha ko ang isang bagay na itinago ko. Pumasok ako at sinabi, “Nasabihan ako na ikaw ay isang taong matapat at ang iyong kumpanya [na] estranghero [dito] ay kinakailangan.Nais kong ialok sa iyo ang isang bagay na itinago ko bilang kawanggawa. Alam ko na mas karapat-dapat ka kaysa sa iba.”

Inalok ko ito sa kanya; sabi niya sa mga kasama niya, “Kumain kayo,” ngunit siya mismo ang naglayo ng kanyang kamay [i.e., hindi kumain]. Sinabi ko sa aking sarili, “Isa ito sa [i.e., isa sa mga palatandaan ng kanyang Pagka-propeta].”

Kasunod ng engkwentro na ito sa Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala), umalis si Salman upang maghanda para sa isa pang pagsubok! Sa pagkakataong ito ay nagdala siya ng regalo sa Propeta sa Madinah.

“Naiintindihan ko na hindi ka kumakain mula sa mga naibibigay bilang kawanggawa, kaya narito ang isang regalo na nais kong parangalan ka.” Kumain ang Propeta mula dito at inutusan ang kanyang mga kasama na gawin ang pareho, na kanilang ginawa. Sinabi ko sa aking sarili, “Ngayon ay mayroong dalawa [i.e., dalawa sa mga palatandaan ng Pagka propeta].”

Sa ikatlong engkwentro, si Salman ay dumating sa Baqee-ul-Gharqad [isang libingan sa Medina] kung saan ang Propeta (sumakanyanya nawa ang kapayapaan at pagpapala), ay dumalo sa libing ng isa sa kanyang mga kasama. Sabi ni Salman:

“Binati ko siya [sa pagbati ng Islam: 'Ang kapayapaan ay nasa iyo'], at pagkatapos ay lumipat patungo sa kanyang likuran upang makita ang selyo [ng Pagka-propeta] na inilarawan sa akin ng aking kasama. Nang makita niya ako [na ginagawa ito], alam niya na sinusubukan kong kumpirmahin ang isang bagay na inilarawan sa akin.Hinubad niya ang damit sa kanyang likuran at tiningnan ko ang selyo.Nakilala ko ito.Natumba ako, hinalikan ito at umiyak.Ang Sugo ng Diyos (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala), ay sinabi sa akin na maglakad-lakad [i.e., upang kausapin siya].Sinabi ko sa kanya ang aking kwento tulad ng kinekwento ko sa iyo, Ibn 'Abbaas [tandaan na si Salman ay nagsasabi ng kanyang kwento kay Ibn' Abbaas].Gustung-gusto niya [ang Propeta] ito kaya't nais niyang ikwento ko sa kanyang mga kasama.

Isa pa rin siyang alipin na pag-aari ng kanyang amo. Sinabi ng Propeta sa kanya, “Gumawa ng isang kontrata [sa iyong amo] para sa iyong kalayaan, O Salman.” Sumunod si Salman at gumawa ng isang kontrata [sa kanyang amo] para sa kanyang kalayaan. Nakamit niya ang isang kasunduan sa kanyang amo kung saan magbabayad siya ng apatnapung onsa ng ginto at magtatanim at matagumpay na palalaguina ang tatlong daang bagong mga palma. Sinabi ng Propeta sa kanyang mga kasama, “Tulungan ninyo ang inyong kapatid.”

Tinulungan nila siya sa mga puno at tinipon para sa kanya ang tinukoy na dami. Inutusan ng Propeta si Salman na maghukay ng tamang mga butas upang itanim ang mga punla, at pagkatapos ay itinanim niya ang bawat isa sa pamamagitan ng kanyang sariling mga kamay. Sabi ni Salman, “Pangako sa Kanya ang may hawak ng aking kaluluwa [i.e., Diyos], wala ni isang puno ang namatay.”

Ibinigay ni Salman ang mga puno sa kanyang amo. Binigyan ng Propeta si Salman ng isang piraso ng ginto na kasinlaki ng itlog ng manok at sinabi, “Kunin mo ito, O Salman, at bayaran [i.e., ang iyong amo] kung ano ang utang mo.”

Sabi ni Salman, “Magkano ito sa ayon sa kung magkano ang aking utang!”

Sinabi ng Propeta, “Kunin mo ito! Gagawin ito [ng Diyos] na katumbas ng iyong utang.”[5]

Kinuha ko ito at tinimbang ko ang isang bahagi nito at ito ay apatnapung onsa. Ibinigay ni Salman ang ginto sa kanyang amo. Tinupad niya ang kasunduan at siya ay pinakawalan.

Mula noon, si Salman ay naging isa sa pinakamalapit na mga kasama sa Propeta.

Ang Paghahanap sa Katotohanan

Ang isa sa mga dakilang kasama ng Propeta na nagngangalan na Abu Hurairah ay nag-ulat:

“Nakaupo kami kasama ang Sugo ng Diyos nang maipahayag ang Surah al-Jumuah (Surah 62). Binigkas niya ang mga salitang ito:

“At [ipinadala ng Diyos si Muhammad sa] ibang hindi pa nakakasali sa kanila (at sila ay darating)…” (Quran 62:3)

Isang tao mula sa kanila ang nagsabi, ‘O Sugo ng Diyos! Sino yaong mga hindi pa sumasali sa atin?’

Ang Sugo ng Diyos ay hindi tumugon. Si Salman na Persyano ay kabilang sa amin. Inilagay ng Sugo ng Diyos ang kanyang kamay kay Salman at pagkatapos ay sinabi, ‘Pangako sa Nag-iisa na ang Kamay ay may hawak sa aking kaluluwa, kahit na ang pananampalataya ay malapit sa Pleiades (ang pitong bituin), ang mga tao mula sa mga ito [i.e. kababayan ni Salman] ay tiyak na makakamit ito.” (At-Tirmidhi)

Marami sa mundong ito ay tulad ni Salman, na naghahanap sa katotohanan tungkol sa Tunay at Iisang Diyos. Ang kuwentong ito ni Salman ay katulad ng mga kwento ng mga tao sa ating sariling oras. Ang paghahanap ng ilang mga tao ay nagdala sa kanila mula sa isang simbahan patungo sa isa pa, mula sa simbahan hanggang Budismo o Kabalintiyakan, mula sa Hudaismo hanggang sa 'Neutralidad', mula sa relihiyon hanggang sa pagninilay hanggang sa pang-aabuso sa isip. Mayroong mga lumipat mula sa isang ideya patungo sa isa pa, ngunit hindi naisip na nais na malaman ang tungkol sa Islam! Kapag nakilala nila ang ilang mga Muslim, gayunpaman, binubuksan nila ang kanilang isip. Ang kwento ni Salman ay mahabang paghahanap. Maaari mong gawin ang iyong paghahanap sa katotohanan na mas maikli sa pamamagitan ng benepisyo mula sa kanyang kwento.