Habang lumilipat tayo sa bagong siglo, tayo ay may kalayaan na mamuhay sa ibabaw ng linya ng kahirapan kung saan ito ay nahaharap sa isang natatanging hanay ng mga hamon. Tayo ay may sapat na pagkain, kanlungan mula sa mga elemento at karamihan sa atin ay may kakayahan ng kunting karangyaan sa buhay. Sa pisikal na bagay, lahat ng kailangan natin ay mayroon tayo, ngunit sa espirituwal at emosyonal, tayo ay kulang. Ang ating isipan ay napuno ng kalungkutan at pag-aalala. Gabundok na tensyon at pagkabalisa. Habang nag-iipon tayo ng mga ari-arian, nagtataka tayo kung bakit hindi tayo masaya. Habang magsisimula tayo sa isa pang bakasyon naramdaman nating tayo ay nag-iisa at desperado.

Ang buhay na malayo sa Diyos ay isang malungkot na buhay. Hindi mahalaga kung gaano karaming pera ang ating natipon, o kung gaano kalaki ang ating bahay, kung ang Diyos ay hindi ang sentro ng ating buhay, ang kaligayahan ay lilipas satin magpakailanman. Ang tunay na kaligayahan ay matatagpuan lamang kapag nagtangka man lang tayo na matupad ang ating layunin sa buhay. Ang mga tao ay nabubuhay upang sambahin ang Diyos. Nais ng Diyos na maging maligaya tayo, sa buhay sa mundo at sa Kabilang-buhay at binigyan Niya tayo ng susi sa totoong kaligayahan. Hindi ito lihim o isang misteryo. Hindi ito isang talinghaga o isang palaisipan, ito ay Islam.

“At hindi Ko nilikha ang mga Jinn at mga Tao maliban na tanging sambahin lamang Ako.” (Quran 51:56)

Malinaw na ipinaliwanag ng relihiyon ng Islam ang ating layunin sa buhay at binibigyan tayo ng mga alituntunin na sundin ito upang maging mas madali ang paghahanap sa kaligayahan. Ang Quran at ang tunay na tradisyon ni Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ay ang ating mga gabay na libro para sa isang buhay na ganap na walang kalungkutan at pag-aalala. Gayunman, hindi ito nangangahulugang hindi tayo susubukan at bibigyan ng pagsusulit sapagkat malinaw na sinabi ng Diyos sa Quran na susubukan Niya tayo. Ang ating buhay ay mapupuno ng mga sitwasyon na nangangailangan sa atin na abutin ang Diyos at umasa sa Kanya. Ipinangako sa atin ng Diyos na gagantimpalaan Niya ang mga matiisin, hinihiling Niya sa atin na magpasalamat sa Kanya, at sinabi Niya sa atin na mahal niya ang mga taong nagtitiwala sa Kanya.

“...ibigay ninyo ang inyong pagtitiwala kay Allah, katiyakang si Allah ay nagmamahal sa mga nagtitiwala (sa Kanya).” (Quran 3:159)

“Ang mga sumasampalataya ay sila, na kung ang Pangalan ni Allah ay nababanggit, ay nagkakaroon ng pangamba sa kanilang puso at kung ang Kanyang mga Talata (Qu’ran) ay dinadalit sa kanila, (na katulad ng ganitong mga talata) ay nagpapaalab sa kanilang Pananalig; at sila ay naglalagay ng kanilang pagtitiwala sa kanilang Panginoon (lamang).” (Quran 8:2)

Ang buhay ay puno ng mga tagumpay at pagsubok. Minsan ito ay isang roller coaster. Isang araw ang ating pananampalataya ay mataas at matamis, sa susunod ay bumabagsak ito at nakakaramdam tayo ng kalungkutan at pag-aalala. Ang paraan para matapos ang ating paglalakbay ay sa pagtitiwala na alam ng Diyos kung ano ang pinakamainam para sa atin. Kahit na tila may masamang mangyari, mayroong isang layunin at karunungan sa likuran nito. Minsan ang layunin ay alam lamang ng Diyos, kung minsan ito ay malinaw sa atin.

Dahil dito, kapag napagtanto natin na walang kapangyarihan o lakas maliban sa mula sa Diyos, maaari na tayong magsimulang magpahinga. Si Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) na minsan ay nagpapaalala sa isa sa kanyang mga batang kasamahan na ang Diyos ay makapangyarihan at walang mangyayari kung wala ang Kanyang pahintulot.

"Bata, itaguyod ang mga utos ng Diyos, at aalagaan ka Niya sa buhay na ito at sa susunod. Itaguyod ang mga utos ng Diyos at tutulungan ka Niya. Kapag humingi ka ng anuman, hilingin ito sa Diyos, at kung humingi ka ng tulong, humingi ng tulong sa Diyos. Alamin na kung ang mga tao ay magkakaisa upang gawan ka ng ilang kapakinabangan para sa kanila, makikinabang lamang sila kung ano ang naitala ng Diyos para sa iyo, at kung sila ay magkakaisa upang magawan ka ng kapahamakan, maaari ka nilang saktan lamang sa naitala ng Diyos para sa iyo. Ang mga panulat ay naiangat na at tuyo na ang mga pahina.”[1]

Kung aalalahanin natin ang katotohanan na ang Diyos ay may kontrol sa lahat ng mga bagay at na sa huli ay nais Niya lang na mabuhay tayo magpakailanman sa Paraiso, maaari nating simulan na iwanan ang ating kalungkutan at pag-aalala. Mahal tayo ng Diyos, at nais niya ang kung ano ang pinakamainam para sa atin. Binigyan tayo ng Diyos ng malinaw na patnubay at Siya ang Pinaka-Maawain, at ang Pinaka-Mahabagin. Kung ang mga bagay ay hindi naaayon sa ating plano, kung hindi natin nakikita ang mga pakinabang ng mga hamon na kinakaharap natin sa buhay maaari itong maging napakahirap na huwag-mawalan ng pag-asa at mabiktima sa pagkapagod at pagkabalisa. Sa puntong ito, dapat tayong matutong magtiwala sa Diyos.

“At kung si Allah ay tumulong sa inyo, walang sinuman ang makakapanaig sa inyo; at kung kayo ay Kanyang talikdan, sino pa ba kaya maliban sa Kanya ang makakatulong sa inyo? At kay Allah (lamang), hayaan ang mga sumasampalataya ay magtiwala.” (Quran 3:160)

“Ipagbadya: “Siya ang aking Panginoon! La ilaha illa Huwa (Walang ng iba pang diyos na karapat-dapat pag-ukulan ng pagsamba maliban sa Kanya)! Sa Kanya ang aking pagtitiwala at sa Kanya ang aking pagbabalik ng may pagsisisi.” (Quran 13:30)

“At katiyakang kami ay magbabata ng may pagtitiyaga sa lahat ng inyong ginawang pasakit sa amin..., hayaan ang mga may pagtitiwala na maglagay ng kanilang pagtitiwala (sa Kanya).” (Quran 14:12)

Bilang mga mananampalataya, ang ating pagtitiwala sa Diyos ay dapat palagian, sa lahat ng mga sitwasyon, mabuti, masama, madali, o mahirap. Anumang nangyayari sa mundong ito ay nangyayari sa pamamagitan ng pahintulot ng Diyos. Nagbibigay Siya ng biyaya at kayang bawiin ito. Siya ang Panginoon ng buhay at kamatayan. Tinatakda ng Diyos kung tayo ay mayaman o mahirap at kung malusog tayo o may sakit. Nagpapasalamat tayo sa Diyos sa pagbibigay sa atin ng kakayahang magsikap at lumabas at kumuha ng mabuti para sa atin. Anuman ang ating mga kalagayan ay kailangan nating pasalamatan at purihin ang Diyos para rito. Kung kakailanganin, kailangan nating pagtagumpayan ang ating mga paghihirap na may pagtitiis at higit sa lahat dapat nating mahalin at magtiwala sa Diyos. Kapag nagiging madilim at mahirap ang buhay dapat nating higit na mahalin ang Diyos; kapag nilamon tayo ng kalungkutan at pag-aalala ay dapat tayong magtiwala sa Diyos nang higit pa.